De tankmeters moeten geijkt worden - we willen wel weten hoeveel benzine we bij ons hebben. We hebben een doorzichtige buis gekocht waarmee we benzine kunne peilen. Dachten we. Het idee blijkt helaas niet te werken. 

We strepen een gedefinieerde hoeveelheid benzine af op een jerrycan. Dit is 5 liter. Hiermee kunnen we meten hoeveel benzine er in de linker- en rechter tank gaat.

Als eerste vullen we de tank tot deze vol is.....

En daarna laten we de tank, in porties van 5 liter, leeglopen. Bij elke 5 liter kijken we hoeveel de tankmeter aangeeft en hoeveel cm de duimstok. Met deze meting kunnen we achteraf altijd bepalen hoeveel benzine we hebben.

Het overschot aan bezine gebruiken we gewoon in de auto. Rijdt die ook eens op echte vliegtuigbenzine. 

Ook orienteren we ons op de neus. Hoe gaat deze passen, wat moeten we nog doen. 

We lopen tegen een nieuw probleempje aan - we missen een verlengstuk van de propellor en de bouten die we hebben zijn te kort. Weer een mail naar de fabriek.

Deze maand brengen we ook een bezoek aan Gerrit - een bouwer die een paar maandjes later begonnen is dan wij. 

De vliegtuigen zijn identiek qua ontwerp maar ook de manier waarop Gerrit zijn vliegtuig aan het bouwen is, is gelijk aan die van ons. Natuurlijk moet je de tekeningen volgen maar hier en daar is ruimte voor eigen inbreng. En dat hebben we beiden gedaan.

Gerrit ligt alleen iets achter ons maar als je bedenkt dat hij het helemaal in zijn eentje doen, kun je alleen maar groot respect hebben voor hem.

Als we allebei de kist klaar hebben, zullen we zeker nog een keer samen vliegen. 

Bij het bezoek aan Gerrit hebben we ook nog wat mooie dingen voor het vliegtuig meegekregen. Een daarvan zijn de anti-slip strips voor over de vleugel. Het plakken is een redelijk makkelijk karwei en het instappen is er een stuk eenvoudiger van geworden.

Ook de labels voor de static opening hebben we van Gerrit gekregen. We hebben ze wel iets kleiner gemaakt.

En het mooiste natuurlijk: Het callsign. Het plakken zal nog een heel karwei worden maar het staat in ieder geval super.

Ook het Twentse ros is erg mooi geworden - het overtreft onze verwachtingen.

Na bewondering van onze cadeautjes is het weer werken geblazen. We maken een doorgang voor de choke kabel door de firewall.

En het instrumentenpaneel begint vorm te krijgen. Nog niet alle draden zijn op lengte maar het merendeel is aangelegd. 

En deze maand is er weer een bouwinspectie ;-)

De chokekabel moet gesplitst worden in 2 afzonderlijke kabels. We lopen hier tegen een klein probleem aan omdat we de staander al hadden voorzien van gaten - die zitten nu een beetje ongelukkig. Maar we plaatsen er een hoek overheen en nu kan de kabel gesplitst worden.

We zijn geen geoefend stikkerplakers maar het Twentse Ros zit mooi op de staart. Het enkele luchtbelletje wat er toch inzit, prikken we lek.

Het instrumentenpaneel begint vorm aan te nemen, zeker als we de topskin monteren.

Voor de warme dagen, zoals nu in de loods, willen we ook wat ventilatie hebben. We maken daarom twee gaten in de kap waarin we een "draai-raampje" kunnen monteren.

Hoewel we erg hebben opgezien tegen dit karwei (een barst in de kap is niet ondenkbaar) lukt het erg goed. Missie geslaagd.