Het voltallige team is weer aanwezig en de stabilizer moet nu toch wel een keer klaar. Toen we er aan begonnen zag het er aardig makkelijk uit, maar het blijkt toch veel werk te zijn. Leuk werk, maar toch.

We drukken de beplating eerst met de hand aan om te kijken of het een beetje past. Gelukkig ziet het er goed uit. We hadden de popnagelgaten de vorige keer al voorgeboord, en de hartlijnen kunnen we zien door de gaatjes. De beplating zit er dus goed op.

Tijdens het boren en poppen mag de stabilizer niet verschuiven of torderen (dan komt de beplating er niet goed op). We leggen de stabilizer dus secuur vast, zodat er geen beweging meer in zit. We gebruiken hier wat afvalhout voor dat we vast op tafel schroeven. 

De beplating heeft de neiging om omhoog te komen, dus deze moet goed worden vastgelegd. We volgen de handleiding en gebruiken 4 spanbanden en 2 lange latten om de beplating aan te drukken op de ribben. 

We beginnen in het midden met boren om te voorkomen dat we bobbels in de beplating krijgen. Langzamerhand werken we naar de zijkanten en dan naar voren.

3 Personen blijkt een goed aantal voor dit karwei. 1 Persoon boort de gaten door de ribben voor, de tweede persoon boort de goede maat (3.2 mm) en de derde persoon plaatst de cleco's, zodat alles goed blijft liggen.

Vliegtuigbouw is best ontspannend. Rustig op tafel liggen en de gaatjes boren....

En na een half uurtje zitten alle gaten (en cleco's) er in. De skin ziet er mooi strak uit, geen rare vervormingen o.i.d. Hiermee durven we wel de lucht in. 

Als je de stabilizer nu oppakt is het een solide deel. Het blijft altijd weer verbazingwekkend wat de beplating (van 0.4 mm dik) voor een stevigheid kan geven!

Toch even benieuwd of de "tip-fairing" in ons werkstukje past... redelijk dachten we. Het sluit mooi aan aan de voorzijde en het geeft een goed gevoel.

Alle cleco's moeten er weer uit, want de boel moet ontbraamd worden. We leggen de stabilizer aan de andere kant op de werkbank (we willen onze "fixatie-klosjes" niet van tafel halen, die hebben we straks weer nodig) en gaan alle gaten langs.

De bovenste beplating van de stabilizer is iets te lang (hij steekt over aan de achterzijde), deze moet dus op maat gemaakt worden. Omdat de stabilizer 2.20 meter lang is, besluiten we ditmaal de dremel niet te gebruiken. Dit zou wel erg lang duren.

Tot op heden hadden we niet zulke goede ervaringen met knippen, dus oefenen we eerst op wat afvalmateriaal. Het blijkt het beste te gaan als je de schaar niet helemaal dichtknijpt en vrij rechtop houdt. Daarmee krult het restmateriaal over de schaar weg.

We knippen eerst grof (ongeveer 2 cm langs de lijn) en daarna over de lijn. Het resultaat is goed, ook wij kunnen knippen ;-) Even met scotch brite erlangs en we zijn klaar voor vandaag.

We moeten de pianoscharnier nog monteren, maar deze hebben we nog niet. Het was een backorder item, maar het is intussen gearriveerd in Lelystad. We moeten het alleen nog ophalen. Als we het hebben, kunnen we ons eerste onderdeel echt afmaken!

To be continued!