De winter is ingetreden en het is dan ook gaan vriezen. Maar we hebben een mooie kachel, dus het moet lekker warm worden in de hal. Helaas blijkt het dat de 380 is afgesloten, dus met de kachel wil het niet. Dan maar iets harder werken om warm te blijven.

We gaan verder waar we de laatste keer gebleven ware: het rudder. We tekenen alle gaten voor de ribs af en boren ze er aan. Het boren is niet echt makkelijk omdat de ribs nogal in de weg zitten, maar met beleid is het te boren.

Het lijkt dat de noserib gemaakt is door een dronken Tsjech op maandag morgen met het symmetriegevoel van een blinde vink. Het vergt heel wat puzzelen en overleg voor we het ding op een fatsoenlijke manier op de juiste plaats hebben. Maar weer wat geleerd voor de volgende keer.

Om toch een beetje een indruk te krijgen hoe het geheel er uit zal gaan zien, schuiven we het geraamte voorzichtig in de dunne aluminium platen (links). Het ziet er uit alsof het klopt.

We moeten het hele rudder nog in de zinkchromaat zetten en ook nog alle gaatjes ontbramen. Dan pas kunnen we de boel vastzetten. Maar we wachten eerst op een bezoek van Jurgen (de leverancier) om te laten zien wat hij er van vindt. Als het goed is maken we het af.

Omdat we moeten wachten met het rudder totdat Jurgen komt, beginnen we vast met de "horizontal stabilizer". Het is afgelopen met de uitgebreide geschreven handleiding, het is nu tekeninglezen. Op zich werkt dat net zo prettig, omdat je nu gedwongen wordt zelf na te denken. En de tekeningen zijn duidelijk - het is weer een nieuwe uitdaging.

Op zich zijn heel veel acties en onderdelen weer te vergelijken met het rudder. Doublers, spar, ribben, aftekenen, boren, cleco-en enz.

Het aftekenen gaat sneller dan voorheen. Een goede techniek ontwikkeld en je krijgt ervaring. De centerlines vliegen op het alu.

Zo ziet het er uit als je aan het bouwen bent. De tekeningen voor je op tafel, rolmaat, pen, stift, klemmetjes (onder €1,- bij de Gamma en errug handig) en datgene wat je aan het bouwen bent.

De spanen die op tafel liggen zijn van onze afval MDF plank die we eronder hebben liggen. Het geeft een goede steun onder het werkstuk en als je naderhand de gaten iets opboort, passen de cleco's erin zodat alles weer lekker vlak ligt.

Aan het eind van een koude dag is er weer een stuk van het vliegtuig klaar. Het ziet er wederom goed uit, al zeggen we het zelf. Het geeft voldoening. En met de kou is het nog wel meegevallen. Maar als het nog harder gaat vriezen, moet er toch wel een kachel komen.

Maandag gaan we op de vliegclub een film kijken over een paar kisten die naar Groenland gevlogen zijn. Dat moet toch ook kunnen met onze kist als die klaar is.... of in ieder geval Ijsland..... toch?

We dromen verder.